Podczas napowietrzania kompostu ważne jest zapewnienie wystarczającego dopływu powietrza, aby zaspokoić zapotrzebowanie mikroorganizmów na tlen i promować rozkład amoniaku i metanu. Istnieją dwa podstawowe sposoby, w jakie powietrze może dostać się do kompostu:

• Samonapowietrzanie
  W tym przypadku powietrze jest wykorzystywane przez mikroorganizmy i owady w materiale kompostowym do wspomagania procesu kompostowania . Dopływ powietrza jest zatem pasywny.
• Napowietrzanie wymuszone
  Powietrze jest aktywnie wdmuchiwane do materiału kompostowego w celu poprawy dopływu tlenu i przyspieszenia procesu kompostowania. Można to zrobić za pomocą szybów wentylacyjnych lub napowietrzania mechanicznego.

Zaletą wymuszonego napowietrzania jest to, że umożliwia lepszy i kontrolowany dopływ powietrza, a tym samym może przyspieszyć i ustabilizować proces kompostowania. Wadą jest jednak to, że wymaga dodatkowej infrastruktury i energii do napowietrzania.

Z drugiej strony, w przypadku samonapowietrzania nie jest wymagana dodatkowa energia do wprowadzenia powietrza do materiału kompostowego. Ponieważ powietrze jest dostarczane przez mikroorganizmy i owady w materiale kompostowym, nie jest wymagana żadna dodatkowa infrastruktura ani sprzęt. Ponieważ jednak jest to proces naturalny, trudniej jest kontrolować dopływ powietrza i zapewnić wystarczającą ilość tlenu. Dlatego proces kompostowania może być niekompletny, co może prowadzić do niewystarczającego rozkładu odpadów organicznych, co skutkuje niejednorodnym produktem końcowym.